W zasadzie “poszukiwanie” to słowo-klucz dla tego filmu, gdyż z dwiema głównymi bohaterkami wyruszamy w podróż do przeszłości, by poznać pewną tajemnicę. Reżyser przenosi nas w lata sześćdziesiąte, do pewnego klasztoru, gdzie nowicjuszka Anna, tuż przed złożeniem ślubów czystości dostaje polecenie od matki przełożonej – musi odwiedzić swoją ciotkę Wandę. Spotkanie obu kobiet to jak zderzenie dwóch światów, sacrum i profanum, zakonnicy i femme fatale, naiwności i gorzkiego doświadczenia życiowego. Wanda wyjawia dziewczynie jej prawdziwą tożsamość – żydowskie pochodzenie, zaprasza siostrzenicę Annę (dawniej Idę) w podróż w poszukiwaniu własnych korzeni. Wizyta w domu rodzinnym Idy obfituje w dramatyczne wydarzenia, staje się punktem zwrotnym w życiu obu kobiet.
Film Pawlikowskiego zrobiony w czarno-białej konwencji ujął mnie przepięknymi zdjęciami, miałam jednak wrażenie pewnego przerysowania. Sam pomysł scenariusza wydał mi się ciekawy, jednak cała historia była pełna niekonsekwencji. Agata Trzebuchowska, grająca tytułowa Idę, była pozbawiona jakichkolwiek emocji, z jednakowym naiwnym zdziwieniem przypatrywała się światu wtedy, gdy wyruszała w podróż do ciotki, gdy odkrywała tajemnice dotyczące swej przeszłości, czy nawet wtedy, gdy przeżywała pierwsze miłosne uniesienia. Mistrzowskie natomiast było ukazanie rzeczywistości Polski lat sześćdziesiątych, bardzo realistyczne w każdym detalu.
Jednym słowem to film dla miłośników wielkiej historii ukazanej z perspektywy losów zwykłego człowieka. Fani Agaty Kuleszy, grającej rolę Wandy, również nie powinni być rozczarowani.
W poszukiwaniu własnej tożsamości – “Ida” reż. Paweł Pawlikowski
nie tylko miejsca 