Dawna stolica starożytnego Królestwa Pontu robi piorunujące wrażenie na przybyszach. Położona nad Yeşilırmak, czyli Zieloną Rzeką, otoczona przez Góry Pontyjskie, pociąga swym niezwykłym pięknem, szczególnie, kiedy spogląda się na nią z jednego z punktów widokowych. Wieczorem najważniejsze budynki i miejsca są podświetlone, co nadaje Amasji szczególnego uroku. Na szczycie góry mieszczą się ruiny bizantyjskiej cytadeli, podobno widok rozpościerający się z niej zapiera dech w piersiach. Będę musiała wrócić do Amasji, bo nie zdążyłam odwiedzić tego miejsca. Atrakcją miasta są również skalne groby królów Pontu oraz meczet Fethiye Camii, dawniej kościół bizantyjski. Warto zejść ze wzgórz i pójść na spacer nad wspomnianą rzekę. Na jej brzegach rozpościerają się zabytkowe domki rybackie, a piękny bulwar przyciąga spacerowiczów. Tutaj można zobaczyć popiersia dawnych władców, a przy odrobinie szczęścia poznać ich losy – wystarczy turecki przewodnik. Serce miasta wypełniają meczety i mauzolea, a stare drzewa sykomory przypominają o tym, jak stara jest Amasya.
Poza cytadelą, grobowcami i meczetami można odwiedzić niewielkie Muzeum Miłości. “Benim adim aşk” (na imię mam miłość) – głosi napis niedaleko wejścia. Na położonym nad muzeum wzgórzu widnieją postaci słynnych tureckich kochanków: Ferhata i Şirin. Figury przypominają historię nieszczęśliwej miłości. Ojciec Şirin zgodził się na ślub pary pod warunkiem wykonania zadania przez Ferhata. Mężczyzna miał dostarczyć wodę do otoczonego przez góry miasta. Miłość dodała mu sił i udało mu się wykonać zadanie. Niestety, Şirin, przekonana o niepowodzeniu misji, popełniła samobójstwo. Zrozpaczony Ferhat poszedł w jej ślady. Dzisiaj historię ich miłości, a także wielu innych tureckich (i nie tylko) kochanków możemy poznać, odwiedzając Muzeum Miłości.
nie tylko miejsca 